Ter afsluiting.

Dank aan al mijn sympathieke reisgenoten voor hun bijdragen aan onze India reisweblog. Door de inzet van een ieder werd de betrokkenheid vergroot, ontstond er saamhorigheid en er ontwikkelde zich een groot ‘wij-gevoel’. Er heerste een prettige teamgeest.

De inspanningen gingen zover dat er zelfs tijdens de bus- of vliegreis aan de bijdrage voor het weblog op "de mini" werd gewerkt.

Dank ook aan onze volgers en allen, die hebben gereageerd op ons reisverslag. Wij hebben dat enorm op prijs gesteld en het stimuleerde ons om ons nog meer in te spannen voor een levendige en kleurrijke verslaglegging.

  

Een bijzonder woord van dank aan mijn maatje Karin, die menige keer met mij tot diep in de nacht heeft gewerkt aan het actualiseren van het weblog. Het ging niet altijd van een leien dakje om internetverbinding te krijgen.

Het weblog werd niet alleen gelezen in Nederland en Denemarken; op instigatie van Hanne Jensbo, de Presidente van Soroptimist International - die deel uitmaakte van ons Deense reisgezelschap - werd de link van het weblog via het Hoofdkwartier van Groot-Brittannië in Cambridge verspreid onder de meer dan 1000 clubs in 57 landen, die de Federatie Soroptimist International of Great-Britain telt. Ook de Indiase Soroptimisten konden ons via het weblog volgen. De vertaling geschiedde via Google.

Het was een indrukwekkende reis, een overladen programma, vermoeiend, maar alleszins de moeite meer dan waard. We hebben veel interessante, krachtdadige en inspirerende Indiase Soroptimisten en vrouwen van de Self Employed Woman’s Association (SEWA) ontmoet. Vol bewondering zijn we over hun inzet voor de minder bedeelden in de Indiase samenleving.

Ik voel me bevoorrecht dat ik deze hele bijzondere reis mocht maken.

Wij eindigen met de woorden van Rajiv Gandhi, de zoon van Indira Gandhi: 

Liesbeth, Karin maakte de foto’s (met een enkele uitzondering)