Om half acht precies vertrokken we met een bus vol Soroptimisten onder wie veel leden van SI-club Noord Bombay, een Zwitserse en de presidente en de secretaris van SI-GB. We reden anderhalf uur vanuit ons hotel in oud Bombay over de kreek naar Nieuw Bombay om het Jyotis Aids centrum in Kamaboli te bezoeken. Hier verzorgen 15 katholieke nonnen onder het motto ‘Jesus heals’ ca. 40 Aidspatienten, half mannen, half vrouwen, van 13 tot 50 jaar. Oorspronkelijk was het centrum voor verstotenen uit Bombay, mensen besmet met Hiv of Aids die thuis niet meer welkom waren. Inmiddels betaalt de Nationale Health Service voor 10 bedden waar patiënten direct na de diagnose intensief worden behandeld met medicamenten gedurende 10 dagen en daarna naar huis worden ontslagen. Verder zijn er ongeveer 15 terminale patiënten en 15 chronische langdurige zieken, van wie sommigen al 5-7 jaren in het centrum verblijven. Het was een groot schoon gebouw bedekt door beschilderde golfplaten. Wij hadden moeite met het bezoeken van de ziekenzalen waar mensen in bed zaten en lagen en ‘namaste’ murmelden. Het had naar ons gevoel iets van aapjes kijken. In de keuken werden patiënten,die daartoe in staat waren,ingeschakeld. De zusters vertelden dat ze veel problemen ondervonden als een patiënt overlijdt, omdat er niemand voor de begrafenis zorgt. In het winkeltje kochten we allemaal parelkettingen, armbandjes en enkele rozenkransen om het centrum te steunen.
Van het Aidscentrum in een half uur naar het Balwantrai centrum in Shantivanam, waar allerlei emancipatoire activiteiten plaats vinden voor de omwonende bevolking: voorlichting over sanitatie en drinkwater, opleiding in ambachten, en vrouwen empowerment. Hier werden we verwelkomd met een prachtige kolam ‘een op de vloer getekend decoratief kunstwerk’ een welkomstgroet gemaakt van rijstebloem met oranje en gele bloemen uit de naburige boom en gele Afrikaantjes.
Kolam
We bewonderden het door de club Noord Bombay gesponsorde WC-blok en werden onthaald op heerlijke bhelpuris: gefrituurde aardappelballetjes met koriander, uien en komijn . En een kopje kruiden thee of koffie met melk en suiker. Wat waren we daaraan toe.
kolam
Het hoogtepunt van de dag was ons bezoek aan het dorp Kolke voor kennis maken met ‘tribal’ vrouwen en kinderen: zeer arme mensen van het platteland, die wonen in dorpen waar niets is.
We werden welkom geheten door de 300 leerlingen. Zij stonden opgesteld in rijen voorafgegaan door een ‘kinderband’ met een grote trommel, een bekken en vier trompetten. Zij marcheerden voor ons uit naar de feesttent.
Bij de ingang werden wij door meisjes in beeldschone sari’s met prachtige in het haar gevlochten bloemen welkom geheten. Zij gaven ons allemaal een Bindi,een rode stip op het voorhoofd.
Tonny krijgt een Bindi als welkom
In de tent kwamen wij snel op temperatuur. Het werd erg warm. Wij werden onthaald op dansen van meisjes en van kinderen met maskers, en op liederen en kleine toneelstukjes.
Tussen dit onderhoudende programma door: officiële speeches en een lezing in Hindi over ‘women empowerment’. Het was een aantal gasten een beetje teveel, zodat velen in een welverdiend slaapje sukkelden.
De Soroptimisten zaten in plastic stoelen aan de kant. De 300 vrouwen met baby’s en kleine kinderen op de grond in het midden in hun prachtig gekleurde smaakvolle sari’s. Tribal women zijn prachtige vrouwen. Hier werd alles geleid en gerund door vrouwen, onder wie het merendeel nonnen in zachtgele sari’s. Er was behalve een techneut geen man te bekennen.
Na het optreden werden de hoogwaardigheidsbekleders, zoals de president van SI, president van SI-GB, de presidente van de Indiase Unie en een aantal anderen op het podium uitgenodigd.
Er werden cadeautjes gegeven voor de kinderen en de school, meegebracht door de Nederlandse en Deense Soroptimisten. De tribal women kregen allemaal per gezin een zak rijst, een zak linzen en handdoeken van de Soroptimisten uit Noord Bombay.
Na de speeches werden we uitgenodigd in de eetzaal voor een heerlijke maaltijd: twee schotels Biriani: rijst met erwten, cashewnoten en kruiden, saus, kippenpootjes, banaan, en ruimschoots water en frisdranken afgerond met een heerlijk ijsje en een oranje zoete bal.
Op de terugweg bezochten we een dorp van de ‘tribal women’. We waren onder de indruk van de primitieve sanitaire omstandigheden: een bad achter lappen, één wc blok, geitjes op de stoelen voor het huis, geen werk, nauwelijks inkomsten.
Het bad
De mensen zijn afhankelijk van liefdadigheid. Een Indiase Soroptimiste die hier een voorlichtingsprogramma had georganiseerd vertelde desgevraagd dat alle vrouwen na het tweede kind geopereerd worden d.w.z. gesteriliseerd omdat ze niet meer dan twee kinderen kunnen verzorgen. Ze krijgen na de sterilisatie een premie van 1000 roepies ( nu ca. 17 euro).
Na deze dag maakten we grondig kennis met elkaar door middel van een uitgebreide roll-call na de borrel en voor het diner. Op verzoek van Meggie hadden we ons allemaal uitgedost met een hoofddeksel, hetgeen een groot beroep op onze inventiviteit en creativiteit deed. Het was een groot succes.
met bijzondere hoodtooi creaties aan de borrel
Op verzoek van Meggie hadden we ons allemaal uitgedost met een hoofddeksel, hetgeen een groot beroep op onze inventiviteit en creativiteit deed. Het was een groot succes.
Betty en Elly
De foto's zijn van Karin
