We hebben nu alle soroptimisten en projecten die gepland stonden bezocht en zullen de resterende drie dagen als toeristen in India van de cultuur, het landschap, de Golf van Bengalen, de winkeltjes en de ambiance in het dorpje Mamallapuram (ook bekend onder de naam Mahabalipuram) genieten.
De zondag is ook in India een rustdag. Kantoren en scholen zijn gesloten, een aantal winkels ook. De groentemarkt is druk zoals altijd.
Tot onze verbazing zagen we om 07:45 uur een enorme massa mensen staan voor de bioscoop. Iedereen wilde de nieuwe Bollywood film: “The 3 idiots” zien.
We rijden de stad uit. Eerst nog veel industrie o.a. de Nokia fabrieken en dan begint het Indiase platteland en rijden we langs frisgroene rijstveldjes, palmbomen,
koeien in gras i.p.v. in vuilnis, moerasjes met waterhyacinten en watervogels. We zien zelfs een ooievaar.
Naast de ons nu bekende hutjes, staan er ook grotere huizen in opvallende kleuren geschilderd: licht blauw, zacht lila, geel. Er zit een waranda aan, glas in de ramen en een goed onderhouden tuin omheen.
Onderweg van Chennai naar Kanchipuram bezoeken we het indrukwekkende monument voor Radjiv Gandhi, die op 21 mei 1991 vermoord werd door een vrouwelijke terrorist die Gandhi en zich zelf met een bom opblies. Het is een oase van groen en rust.
In het midden van het uitgestrekte veld een hoge rechthoekige steen met een portret van Gandhi en daarom heen zeven indrukwekkende, hoge pilaren getooid, die staan voor de zeven heilige rivieren van India met verschillende symbolen, zoals het spinnenwiel dat ook in de Indiase vlag staat, een lotus, het vuur.
Even verder een prachtig reliëf dat aan dat van Persepolis doet denken. Dit reliëf beeldt het dagelijks leven in India uit van een tocht met olifanten tot een raket naar de maan.
In Kanchipuram (letterlijk Gouden Poort), een van de zeven heilige steden van de Hindu’s, bezoeken we twee tempels. De Ekambaranathar tempel werd in de 16e eeuw door de Pallava’s gewijd aan Shiva.
Deze bezit een grote hal met prachtig gebeeldhouwde zuilen, waartussen een schitterend spel van licht en schaduw. Het is er heerlijk koel.
Er zijn een aantal kapellen waar met bloemen omkranste heiligen beelden van Shiva en zijn verwanten zitten.
Hiertoe hebben wij als niet Hindu’s geen toegang. We mogen wel kijken naar de heilige koe die ook met bloemen kransen omhangen in een kapelletje zit. Midden in het tempelcomplex groeide een 4000 jaar oude heilige mangoboom. Hieronder werd het huwelijk van Shiva en Parvati ongeveer 3000 jaar geleden gesloten. De oorspronkelijke boom werd in 2004 door de cycloon die de tzunami veroorzaakte weggeblazen. Er is nu een nieuwe boom geplant.
Dan naar de Devarajaswami tempel. Deze is aan Vishnu gewijd. Er wordt een grote met duizend jadesteentjes versierde lingam aanbeden. Hier ook een beroemde 1000 zuilen hal, waarvan nog 96 over zijn.
We lunchen in een simpel café met dosa’s en lassi. Er worden dosa’s zo groot als een onderarm geserveerd met heerlijke sausjes. Er is geen toerist te zien. Er zitten alleen Indiase families en enkele mannen te lunchen.
Daarna een bezoek aan de zijdefabriek. In de weverij op de tweede verdieping waar zes weefgetouwen staan die met handen en voet worden bediend, worden we geïnformeerd door de manager. Door ca 50.000 families - 80% van de inwoners van Kanchipuran werken in de zijde-industrie - worden thuis zijden sari’s geweven: drie sari’s van 7 meter lang per twee maanden. De eerste kost 35 dagen omdat het weefgetouw moet worden opgespannen, de volgende twee elk 15 dagen. Een familie van vier personen: vader, moeder, twee kinderen kunnen daar 1800 roepies (ca. 30 Euro) per maand mee verdienen. De manager zei dat de kinderen van 6 tot 11 uur ’s avonds naar school gaan, omdat kinderarbeid eigenlijk verboden is.
Daarna kunnen we in de winkel op de eerste verdieping zijde producten kopen. En de groep valt aan: shawls, sari’s, jurkjes en een wit mannenpak gaan als warme broodjes weg voor betaalbare prijzen. Ze hebben prachtige kleuren en voelen heerlijk zacht aan ‘als zijde’. In 1997 was koningin Elizabeth II van Groot Brittannië hier ook, getuige een groot portret aan de muur. Daar zijn ze erg trots op.
Dan nog 65 km of anderhalf uur naar Mamallapuram waar we in hotel Sea Breeze met een glaasje verse meloensap worden welkom geheten.
Midden in de hal stond een prachtige met bloemen versierde tafel, toen Birthe haar tas op de tafel neerzette, bleken de bloemen te drijven in een bak water. Het resultaat was een groot waterballet in de mooie met marmer betegelde hal.
De kamers zijn ruim en voorzien van een prachtige marmeren vloer. Voordat het donker is genieten we van het uitzicht op zee. Als het donker is nemen we een duik in het grote zwembad en genieten van de sterrenhemel.
mooie tuin voor ons appartement
Met een lekker visdiner op het terras besluiten we deze prettige dag.
Betty en Elly met foto’s van Karin
