Op het vliegveld opnieuw een groepscheck-in, zodat al het overgewicht gelijkelijk verdeeld wordt. Voor de controle van de handbagage staat een enorme rij mannen, geen vrouw te bekennen. Wij worden als groep langs die hele rij nieuwsgierige ogen geloodst en denken als buitenlandse Sorren een privilege te krijgen, maar dan komt de aap uit de mouw: deze rij is “ladies only”. Aardige security dames fouilleren ons, giechelend over onze namen. Je heet dagelijks anders en dat allemaal op één paspoort.
In de vertrekhal eindelijk een coffee-bar. Eindelijk weer een echte espresso!
Na een voorspoedige vlucht met een Airbus737-800 van Spicyjet arriveren we om 11.00 uur in Ahmadabad (spreek uit als Amdabad). Opvallend meer groen, heilige koeien, op de middenberm geiten, kamelen die volgeladen karren voorttrekken. Mensen anders gekleed, vrouwen hebben andere typen sari’s en veel zilveren sieraden.
Na de lunch gaan we naar het Indian Institute of Management in Ahmadabad. Het is een campus waar een businessschool voor management is gevestigd. We zijn onder de indruk van de architectuur, de heerlijke tuinen en de mogelijkheid voor jonge energieke Indiase en buitenlandse studenten (30%) om hier een bachelor- en masters degree te bemachtigen.
Architect Louis Kahn is degene die het mooie complex heeft ontworpen, maar de manier van bouwen en de gebruikte materialen laten te wensen over.
Na deze moderne architectuur stappen we over naar de vijftiende eeuw. We gaan het complex Adalaj Vav binnen, de mooiste trapbron van Gujarat, in 1499 gebouwd voor Rudabai, vrouw van een lokale vorst.
Het was een pleisterplaats voor karavanen en gelovigen die de koelte opzochten op de treden van een waterput waar regenwater werd verzameld, maar niet zo maar een waterput, je ziet een prachtig complex van vijf verdiepingen van zuilen die rondom gedecoreerd zijn met sprookjesachtige gebeeldhouwde taferelen, versieringen Mogolstijl.
Dit complex zou moeten worden opgenomen in the World Heritage Trust, maar laat het vooral zo puur blijven.
De tempel die we daarna bezochten, liet weer een ander beeld zien. Gebouwd door een Bagwan, die na veel geld te hebben verdiend met het bouwen van plezierjachten plotseling tot inkeer en verlichting was gekomen. Binnen een jaar had ook hij vele volgelingen en er werd veel gebeden. Mooie doorkijken naar een prachtige omgeving met bloeiende bougainville.
Zij vertelden hoe hun Indiase familie reilt en zeilt. Saby Vadakan is leraar op de businessschool (biochemie), zij is accountant, maar zorgt nu voor de drie kinderen. Hij zal morgenmiddag onze gids zijn in oud Ahmedabad.
Mies en Ineke, Karin maakte de foto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten